Bitmeyecek Öykü

Michael Ende sağ olsun (gönüllerde), kitabın öyle Miyazakivari bir atmosferi var ki, 1979’da yazılmış olduğunu da hesaba katarak, “Miyazaki’nin 50 favori kitabı” diye dolaşan listeye son sıralardan giriş yapmış olduğuna kesin gözüyle baktım. Göremeyince şaşırdım ve böylelikle aşırı derecede şaşkın kavim Botokslular gibi bakan bir Türk, konuya ne münasebetle dahil olup yerden bittiğini yanındaki yabani otlarla tartışan bir Japon, tüm bunlara küsüp kendini serebral korteksine kitleyen bir Alman olduk. Ama bu başka bir fıkradır, başka zaman anlatılmalı… Biz gelelim bu öykünün bitmeyecek oluşuna: Şimdi bir Bastian kardeşimiz var; bu kitabı okuyor. Ben onun kitabı okumasını okuyorum. Sen de benim kitabı okumamı okuyorsun. Artık içeridesin ve biri bu cümleleri okuyor olduğunu okuyor şu an; ni-ha-ha-hah!